Zajęcia korekcyjno-kompensacyjne
Trudna jest sytuacja dzieci rozpoczynających naukę w szkole, u których stwierdza się zaburzenia funkcji poznawczych, motorycznych, uwarunkowanych nieprawidłowym funkcjonowaniem centralnego układu nerwowego. Uczniowie ci, między innymi ze względu na indywidualne cechy rozwojowe, nie mogą sprostać wymaganiom programowym obowiązującym na danym etapie kształcenia w wymiarze i tempie zaplanowanym w wybranym programie i mają znaczne trudności w przyswojeniu treści nauczania. Są to uczniowie, których określa się mianem „ dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych”, bez względu na to, czy dzieci kontynuują naukę w systemie szkolnictwa specjalnego, czy też szkolnictwa masowego.
Pojawiające się w młodszym wieku szkolnym specyficzne trudności w nauce, niosą ze sobą ryzyko wystąpienia dalszych niepowodzeń szkolnych w kolejnych latach nauki.
W trakcie systematycznej pracy z dzieckiem istnieje szansa wczesnego rozpoznania ewentualnych objawów o charakterze dyslektycznym, globalnym lub fragmentarycznym opóźnieniu oraz interwencja w postaci prawidłowej terapii psychologiczno – pedagogicznej, która może w znacznym stopniu poprawić funkcjonowanie dziecka w rzeczywistości szkolnej.
Aby skutecznie pomóc dziecku w przezwyciężaniu trudności w nauce szkolnej należy wypracować i dostosować formy, środki i metody pracy wspomagania rozwoju psychofizycznego do potrzeb indywidualnych i poprawy efektywności przyswajania treści programowych, korygowania i kompensowania zaburzeń poznawczych. Dzieci te potrzebują pomocy pedagogicznej w formie specjalnie opracowanych programów nauczania dostosowanych do ich możliwości, ograniczeń, dodatkowej pomocy psychologiczno – pedagogicznej.
zajęcia korekcyjno- kompensacyjne – to jeden z rodzajów zajęć specjalistycznych. Zajęcia te przeznaczone są dla dzieci ze specyficznymi trudnościami w nauce. Są one ukierunkowane na usprawnienie funkcji zaburzonych (korekcja) oraz na wspomaganie funkcji dobrze się rozwijających (kompensacja), które mogą być wsparciem dla funkcji zaburzonych lub w razie potrzeby je zastąpić. Zajęcia prowadzą nauczyciele posiadający odpowiednie kwalifikacje (ukończone studia podyplomowe w zakresie terapii pedagogicznej lub reedukacji.
Zasady pracy korekcyjno-kompensacyjnej:
1. Zasada korekcji zaburzeń. W czasie zajęć usprawniamy przede wszystkim funkcje najbardziej zaburzone, ale uważamy, żeby nie dopuścić do „ przetrenowania”, które może doprowadzić do zniechęcenia dziecka do wykonywania ćwiczeń.
2. Zasada kompensacji zaburzeń. Ćwiczenia usprawniające, np. analizę i syntezę wzrokową, należy stosować z ćwiczeniami na analizę i syntezę słuchową, ponieważ tworzą się powiązania pomiędzy analizatorami poprawnie funkcjonującymi, a tymi, których funkcja jest zaburzona. Wytwarzają się mechanizmy kompensacyjne, które pozwalają na to, że funkcje sprawniejsze wspomagają funkcje zaburzone.
3. Zasada stopniowania trudności. Zaczynamy od ćwiczeń łatwych, nawet poniżej możliwości dziecka i stopniowo przechodzimy do ćwiczeń trudniejszych. Nie wolno nam przejść do ćwiczeń złożonych, jeżeli dziecko nie potrafi wykonać ćwiczeń na niższym poziomie.
4. Zasada systematyczności i powtarzania ćwiczonych czynności. Zajęcia powinny odbywać się systematycznie – raz- dwa razy w tygodniu, celem utrwalenia zdobytych umiejętności
5. Zasada indywidualizacji potrzeb dziecka. Warunkiem powodzenia terapii jest uwzględnienie indywidualnych potrzeb dziecka, które zależą od rodzaju i stopnia zaburzenia oraz rozwoju emocjonalno – motywacyjnego dziecka. Każde dziecko jest inne i wymaga innego oddziaływania dydaktyczno – terapeutycznego, polegającego między innymi na kontrolowaniu przebiegu pracy, pomocy przy pokonywaniu trudności, dostosowywaniu tempa zajęć do tempa pracy dziecka.
6. Zasada atrakcyjności ćwiczeń. Ćwiczenia powinny mieć formę interesującą i ciekawą, taką, aby dziecko chętnie je wykonywało i chciało swoją pracę doprowadzić do końca. Jeżeli stwierdzi się, że ćwiczenie jest zbyt trudne, należy udzielić dyskretnej pomocy. Ważne jest wyrobienie u dziecka wiary we własne siły, co podnosi jego motywację do dalszej pracy.
7. Zasady ciągłego oddziaływania psychoterapeutycznego. Działania psychoterapeutyczne mają zapobiegać negatywnym następstwom ewentualnych niepowodzeń szkolnych. Powinny być nastawione na eliminowanie i zapobieganie sytuacjom stresującym dziecko. Wyrozumiałość, życzliwość, ale i konsekwencja w postępowaniu winny towarzyszyć terapeucie na każdych zajęciach.
Zajęcia korekcyjno – kompensacyjne powinny przebiegać w sposób systematyczny, planowy i udokumentowany. Dla każdego dziecka należy opracować indywidualny plan pracy, w którym będą uwzględnione działania korekcyjne, kompensacyjne, terapeutyczne i relaksacyjne. Ćwiczenia prowadzimy tak długo, aż dziecko opanuje dane umiejętności. Nie obowiązują nas żadne terminy i rygory czasowe. Kryterium przejścia do ćwiczeń następnych są rzeczywiste osiągnięcia dziecka.